رابطۀ خودکارآمدی با سبک مدیریت کلاس معلمان تربیت بدنی آموزش و پرورش شهر تهران

هدف از انجام این پژوهش بررسی نقش هوش هیجانی و خودکارآمدی برسبک مدیریت کلاس درس معلمان تربیت‌بدنی بود. به همین منظور نمونه‌ای مشتمل بر 250 نفر از جامعه 1700 نفری معلمان تربیت‌بدنی مناطق 22گانه سازمان آموزش و پرورش شهر تهران به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای طبقه‌ای از بین معلمان زن و مرد پنج منطقه انتخاب شدند. سپس پرسشنامه‌های خودکارآمدی معلمان تربیت‌بدنی (مارتین، 2003)، هوش هیجانی شوت و همکاران (1998)، روش‌های مدیریت کلاس معلمان تربیت‌بدنی (مک کورماک، 1997) و اطلاعات دموگرافیک بطور همزمان در مورد افراد نمونه به اجرا درآمد. داده‌های جمع‌آوری شده برای انجام تجزیه و تحلیل با استفاده از نرم‌افزار SPSS داده‌پردازی شد که با توجه به سؤالات و فرضیات پژوهش، از آزمون‌های رگرسیون چند متغیری برای تعیین قوت پیش‌بینی مؤلفه‌های هوش هیجانی و خودکارآمدی در برآورد ابعاد مدیریت کلاس و آزمون t برای گروه‌های مستقل زنان و مردان استفاده شد. نتایج این بررسی نشان داد که هر سه فرضیه پژوهش که در مورد پیش‌بینی سبک‌های مدیریتی حمایتی، اصلاحی و پیشگیرانه معلمان بودند در سطح آماری (0.05>P) مورد تأیید قرار گرفته و متغیرهای هوش هیجانی و خودکارآمدی از قدرت پیش‌بینی‌ معتبری برای تبیین سبک مدیریتی معلمان تربیت‌بدنی برخوردارند. همچنین بین معلمان زن و مرد در هر سه سبک مدیریتی (حمایتی، اصلاحی و پیشگیرانه) تفاوت معناداری وجود نداشت. اما در برخی ابعاد هوش هیجانی و خودکارآمدی تفاوت معنادار مشاهده شد.